środa, 26 marca 2014

Serniczki

Mi sopiris ekde kelkaj tagoj al serniczki ze śmietaną i brzoskwiniami el fama manĝejo "Podlasie" ĉe bjalistoka urboplaco. Mi ilin ekkonis decembre dum Zamenhof-Tagoj. Ili estas bongustegaj.
Mi ne scias, kiam mi sekvatempe vizitos Bjalistokon. Certe mi devos somere, sed ĉu mi sukcesos pli frue? Pro tio mi decidis mem kuiri ilin. Fakte estas same kiel en pasintaj somerferioj, kiam mi tiel sopiris al litovan malvarman barĉon, ke mi decidis ĝin prepari mem. Ju pli mi sopiras al lokoj kaj manĝajoj, des pli mi bone kuiras:) Kaj serĉante recepton mi eksciis, ke serniczki estas verŝajne rusdevenaj, ilia rusa nomo estas сырники. Eble pro tio mi neniam pri ili aŭdis kaj en Bjalistoko ili estas tute kutima manĝo. Ĉe nova paĝaro de E@I pri vegetarana manĝaĵo troviĝas recepto kiel ilin prepari, kompreneble en Esperanto: Kazeaj patkukoj. Mi ne certas, ĉu estas samaj kiel en Podlaĥio. Baldaŭ eble mi denove preparos malvarman barĉon, ĉar mi jam longege sopiras al ĝi.
Od paru dni tęskniłam za serniczkami ze śmietaną i brzoskwiniami z białostockiego "Podlasiaka", baru mlecznego przy samym rynku. Dowiedziałam się o ich istnieniu podczas Dni Zamenhofa w grudniu. Są przepyszne.
Nie wiem, kiedy znowu odwiedzę Białystok. Na pewno będę musiała w wakacje, ale czy uda mi się wcześniej? Nie mam pojęcia, dlatego postanowiłam zrobić je sama. Podobnie było w ubiegłoroczne wakacje, kiedy tak tęskniłam ze chłodnikiem litewskim z Wilna, że zdecydowałam ugotować go sama. Im bardziej tęsknię za jakimiś miejscami i lokalnym jedzeniem, tym lepiej gotuję:) A szukając przepisu na serniczki dowiedziałam się, że są one najwyraźniej rosyjskiego pochodzenia, ich rosyjska nazwa to сырники (syrniki). Może dlatego nigdy wcześniej o nich nie słyszałam, a w Białymstoku to zupełnie zwyczajne danie. Niedługo może znowu przygotuję chłodnik litewski, bo już od dawna chodzi mi po głowie.

0 komentarze:

Prześlij komentarz